Maanden geleden in Breskens ontdekte ik per toeval (ik weet het "toeval bestaat niet") een visserskraam samen met mijn herdershond. Het was een ochtend dat ik met mijn pop-up tentje blijven slapen was op een camping vlakbij en mij naar het strand begaf voor een verfrissende ochtendwandeling. Er was al beweging en licht in het kraampje en mijn nieuwsgierigheid trok mij naar ginder, maar het was nog niet klaar voor verkoop. Een charmante authentieke vrouw vulde liefdevol het uitstalraam met ijs en bloemen waar later de vis in gepresenteerd zou worden. De zachte uitstraling van haar gezicht zette zich voort tot in alle bewegingen van haar handen die al even gracieus ieder detail minutieus tot een passioneel kunstwerk verwerkten. Ik zou kunnen blijven staren zijn naar haar als de man mij niet vragend aangekeken had of hij mij van dienst kon zijn. Toen ik vroeg of hij vers gekuiste maatjes verkocht, kreeg ik zijn volledige focus en uitleg die bewezen dat er een vakman voor mij stond. We spraken af dat ik later op de dag zou terugkomen en dat hij mijn gereserveerde maatjes dan vers zou kuisen. Eerst was het genieten van mijn hond aan het strand en de bal en de zee. Ik had in de supermarkt een koffiekoek gekocht en een flesje vers geperst fruitsap en al mijn tongpapillen werden gestreeld door de natuurcontext waarin ik at, buiten met de wind in mijn haar en mijn hond aan mijn zijde. Ik moest voor niemand mijn best doen of aandacht geven, ik moest niet lachen of vrolijk zijn, niet praten, ik kon enkel kijken luisteren voelen ruiken proeven. Wat een ontspanning even serieus te mogen verdwijnen met mezelf!
Als ik naar het kraampje terugkeer en mijn hond netjes naast mij laat zitten om te kunnen betalen met de portefeuille die nog in mijn rugzak zit, vlot simpel en weinig stress of moeite, wordt dit door de bijzondere dame opgemerkt en geapprecieerd. Ze geeft een compliment aan mijn brave hond en vraagt of ze mag komen kijken. Al gauw praten we met elkaar alsof we mekaar al jaren kennen, maar nog eens niet elkaars naam. En ze zegt me dat ik zou moeten leren spinnen op een spinnewiel met het haar van mijn honden die ik borstel. Dat was natuurlijk net iets wat je mij niet moet voorstellen, want dat past zo perfect in mijn plaatje dat het onmogelijk was om hier niets mee te doen. Dus, wat had je anders gedacht? Al snel kocht ik een 2dehands spinnewiel, gratis schapenwol gekregen en heb het haar van mijn honden erdoor gemengd tot wol. Ik heb leren breien op Youtube en een deksel gebreid voor mijn rieten mandje waarin ik al mijn brei materiaal leg. Allemaal activiteiten die meditatief en helend werken, en mentaal zo goed aanvoelen van begin tot eindproduct zelf iets natuurlijk te maken. We bleven contact houden en steeds kwam ze met een nieuw idee of voorstel: "Zou je geen notenlikeur maken van je walnoten?""Zou je niet buiten met je spinnewiel wol spinnen?" "Zou je geen plekje kunnen maken buiten bij je dieren waarin je ook in de regen of koude kan spinnen en de dieren kan blijven zien?". Dus ik op zoek buiten…. en ik kwam een hok tegen, maar dat kan nog jaren duren vooraleer dat bruikbaar is, door het geld dat ik nodig heb om het hout en materiaal aan te kopen en de tijd die ik nodig heb om af te breken en op te bouwen. En geduld is niet mijn beste talent…
Dus kocht ik een promo tent… En daarin heb ik een gezellig plekje gemaakt voor mij met zicht op de dieren en waar de honden ook mee binnen mogen komen. Mijn vachtjes, mijn poefjes, wol en spinnenwiel maken dat het mijn plekje is. Waar ook als grote uitzondering mijn klantjes als het echt niet meer haalbaar is zullen mogen komen schuilen, met nog steeds contact via alle ramen in gaas met de buitenwereld. En het is fenomenaal hoe diep dit op je zintuigen inwerkt zo buiten schrijven, spinnen, tekenen, terwijl je ondertussen al die geuren en geluiden rondom je ziet en hoort hoe de dag leeft in een cyclus van dag naar nacht. Een plekje waar je zintuigen geprikkeld worden en je creativiteit ongestoord gestimuleerd door neutrale fenomenen rondom je heen. Iedereen zou zo een plekje voor zichzelf moeten maken. Ik ben zo dankbaar voor deze inspirerende dame en haar liefde voor de natuur die ze met mij deelt. Haar suggesties voelen zo juist en correct aan, zo puur en eerlijk. God wat hou ik van die dame, ze heeft mijn wereld mooier gemaakt, wat een waardevolle energie heeft ze aan mij geschonken. Gewoon omdat ik het voor haar waard was en omdat ze me op de één of de andere manier graag zag. Zo'n connecties en vriendschappen zijn onbetaalbaar, dankjewel Gabriëlla, engel op aarde.
