Dat is gemakkelijk! Zelfvertrouwen…, weten wie je bent en waar je voor staat, dat kan je enkel ontwikkelen door er ook waarachtig naar te handelen. Dan kan je jezelf goedkeuren en in jezelf geloven. Jezelf zijn en dan een sterkte voelen door de kracht van jezelf te manifesteren. Zeg dat ik het gezegd heb!
Deze ochtend vroeg opgestaan, koffie met het handje opgegoten in een porceleinen filter op een thermos. Uiteraard heb ik de koffiebonen eerst nog zelf gemalen en waren ze van bio kwaliteit. Wat had je nu van mij gedacht? Ik zweer het je, mijn schitterend rode Dolce Gusto apparaat staat daar al een tijdje werkloos te wezen, omdat ze mij niet dezelfde “experience” kan geven. Ga er maar van uit dat zo goed als alles wat ik opgedronken en -gevreten heb van biologische kwaliteit is vandaag.
Dankzij mijn superkapper Davy hoef ik zelfs mijn haar niet meer te kammen noch te borstelen. Lekker stevige boterhammen met plattekaas (zelfgemaakt van mijn geitenmelk), gesneden ajuin, peper, zout, voeden mijn boerinnen-mentaliteit. Naar buiten de beesten verzorgen, of ik nu moe ben, of ik het nu koud heb, of het nu regent, gaan moet ik. En ik wil nooit naar buiten gaan zo vroeg, want ik haat dat, ik heb tijd nodig om mijn batterijen op te laden in de ochtend. Maar eens ik enkele stappen buiten gezet heb, dan lijkt mijn stekker wel in het stopcontact gestoken en word ik instant gelukkig. Ik haal de korrels voor de geiten en verdeel de emmers, ik stop de speen van Britney in Tommeke’s verslindende bek, die kleine haaientandjes snijden verdorie in mijn vinger. Ik melk tegelijkertijd de andere speen in mijn melkemmertje leeg. De geitenstalletjes even controleren en uitmesten. Dan naar het nieuwe hooi met de kruiwagen, een beetje verdelen onder de geiten en met de rest rijd ik naar de paarden. Het is een grote fysieke uitdaging om door die diepe modder en paardenmest heen te rijden zonder te vallen of voor eeuwig te blijven vastplakken met mijn botten.
Iedere dag is het hier Pasen in de tuin en mag ik eieren zoeken. Want vermits onze jonge Buhund en St-Bernard zo’n uitmuntende eierdieven zijn geworden, gaan die kippen telkens weer de uitdaging aan om de eieren ergens anders te leggen. Maar het jonge hondenteam is sterk, zeer bedreven, overal geraken ze aan waar een kip ook geraken kan. Het is een kwestie van de eerste te zijn…
Ondertussen zijn mijn GSM en laptop ook al bedrijvig aan het werk geweest en wacht er op mij een gigantische moderne communicatie stapel: messenger, sms, mail, Facebook, … En deze ochtend krijg ik fantastisch goed nieuws, maak ik nieuwe vrienden, voer belangrijke gesprekken …
Op naar de markt vlakbij mijn ouders, 40 minuten rijden om de beste escargots te eten in de buurt en een deel mee naar huis te nemen. Bij mijn ouders een belangrijk gesprek gaan voeren over financiële kwesties en weer 40 minuten rijden naar huis.
Twee uur paardrijden met mijn jongste dochter, quality time met teambuilding, veel lachen als anti-stress methode. Tegen dat de paarden weer afgezadeld zijn en krachtvoer gehad hebben, moet ik dringend Britney melken en Tommeke weer een speen in z’n bek steken. Dus, hop met dat emmertje korrels naar de geiten. Omdat het stormweer een gigantisch gezonde boom omgewaaid heeft, huppel ik met emmers inclusief over een soort van atletiekparcours heen met boomstammen die in de paardenweide liggen. De melk moet nog gezeefd worden, dus snel weer naar binnen.
De jongste moet ook nog naar de orthodont voor een controle, dat moet nog net lukken voor ik naar mijn sportles vertrek! Piercings al uitdoen, sportzak controleren, jeansbroek die naar geitenmest ruikt, die zwier ik op de grond en schiet met andere kleren richting de autosleutels.
Wat gaan we eten vanavond? Geen idee… geen tijd meer. Boterhammen vanaf nu! Wanneer zou ik in godsnaam nog moeten eten maken hebben?! Elke dag kook ik alles vers en gezond, plus economisch en milieuvriendelijk. Terwijl ik zelf als kind alle woensdagen en zaterdagen moest boterhammen eten. Fuck it! Dat iedereen maar boterhammen eet vandaag. Weer 40 minuten rijden naar de allerbeste trainer en waar tenminste ook nog leeftijdsgenoten meedoen. Kom ik daar toe en zegt die tegen mij: “Dat is al lang geleden.” Dus ik leg uit: “Ja, ik heb mijn duim vorige week tussen de achterdeur van de auto dichtgesmeten.” Weet ge wat die mij antwoordt? “Wat komt ge hier dan doen met een duim dat ge niks mee kunt aanvangen?” !!! “Ah G..verdomme, merci zenne” denk ik in mijn eigen, maar start gedisciplineerd mee in de les. Ikke weer 40 minuten rijden naar huis.
Onderweg spring ik nog een supermarktje binnen die tot 22:00 open is, want het brood is op. En thuisgekomen heb ik een reuzenhonger, wat ik tussen haakjes eigenlijk wel heel de dag door heb… Voor het slapengaan moet er nog 1 ding gebeuren => de daslook is weer beginnen groeien, dat is heel bijzonder, want die blijft maar enkele weken in het jaar staan. Dus, moet ik die gaan plukken voor mijn verse kruidenkaas! Dus ga ik in het donker weer naar buiten mijn kruidentuintje in. De gestremde melk die ik in de plattekaaszak had laten uithangen vier uur tevoren, die duw ik uit de zak en mix en kruid hem naar behoren.
Ja zo op het einde van het verhaal begin ik weer te dichten en te rijmen. Want geef nu toe, je kan toch niet anders dan euforisch te worden na zo’n dag. Je moet er wat voor presteren, om superwoman te zijn. Hoe gestoord ben ik eigenlijk? Maar ik zou het niet anders willen, ik kan het niet laten en als dit het niet is, dan is het weer iets anders. Instinctief vind ik dingen op mijn pad die het bloed sneller door mijn aderen door stromen en… dan weet ik dat ik leef. Het is nu 22:00 en fier draai ik het dekseltje van mijn kruidenkaas met daslook dicht. Ik twijfel geen seconde, ik ben vandaag een topwijf geweest. Oogjes dicht, snaveltjes toe, mama is nu moe.