De waarheid komt uit een kindermond zeggen ze. Zo stond ik in De Gezondshop van Putte over de suikers in Appeldiksap te praten en een tweede klant die binnen was gekomen, luisterde mee. De eigenares ging vlijtig de spulletjes die de meneer in zijn armen had afrekenen, zodat hij niet op ons hoefde te wachten. Maar eigenlijk vond de meneer het gesprek best interessant en trots vertelde hij ons hoe hij van de vlierbessensiroop op het schap Hugo's maakte. Ik had er nog nooit van gehoord en kreeg ondanks de grote hoeveelheid rietsuiker die erin zit toch zin om te zondigen. (Terwijl ik dit neerschrijf moet ik plots aan dat liedje van Slongs Dievanongs denken.)
Die avond vroeg ik aan mijn dochter van 14j, zet jij alvast voor mij enkele dingen klaar zodat ik een aperitiefje kan maken? In de ijskast hier staat bovenaan een fles Prosecco, onderaan vlierbessensiroop, en in de ijskast van de garage ligt een fles Spa bruiswater en de hapjes van bij de viswinkel. Ze doet dat zo graag; voor mij iets klaarmaken en ik geniet ervan terwijl ik aan het koken ben. Bovendien, hoe sneller dat ik begin te koken, hoe sneller dat iedereen kan eten. En dat is hier thuis wel een hot item.
Zelf ging ik nog wat verse muntblaadjes plukken uit de tuin en toen ik terug binnenkwam stond, samen met een leeg champagneglas, alles klaar. Dus, kurk van de fles, muntblaadjes erin enz... Ik proef van mijn Hugo en vind het niet wauw, maar door de leuke herinnering hoe ik aan het recept gekomen ben, smaakt alles dubbel zo lekker. Na enkele slokken en een stukgesneden paprika worden mijn ogen naar het etiket van de fles getrokken: CHAMPAGNE. Oh nee, de fles champagne die in de ijskast van de garage al een hele tijd lang lag te wachten voor een "geschikt moment". De Prosecco die ik voor de Hugo's gekocht had, kostte haast niets. Waarop mijn dochter haar schouders ophaalt en met een positieve intonatie zegt: "Nou, je moet van elke dag een feestje maken!"