Wandelen met de hond,
wat ziet mijn oog daar plots?
Dikke rijpe zwarte bramen,
niet te geloven zomaar langs dit pad,
gratis en in de winkel o zo duur.
God, wat smaakt dat lekker...
Naast mij geniet mijn dochtertje mee van deze onverwachte schat,
kreunend prop ik de volgende braam in mijn mond
en zoek vinnig tussen de blaadjes en stekels naar een nieuwe.
O zoetzure zaligheid, die is voor mij!
Je maakt me helemaal gek, ik kan niet meer stoppen.
Gulzig pluk ik haastig alle rijpe bramen
en eet de éne na de andere op.
Het wordt een soort wedstrijdje,
om 't er eerst de rijpe bramen plukken.
We hebben geen medelijden met elkaar,
het is ieder voor zich nu.
En tot mijn grote verbazing ontdekken we,
na iedere struik weer een nieuwe struik,
met nog grotere en meer rijpere bramen.
We lopen competitief de struiken af en lachen ondeugend,
verder en verder tot er geen einde meer aan lijkt te komen
en we plots tot rust komen in dit oord van bramen des overvloeds.
Allebei verzadigd en lachend kijkend naar het bewijs
op onze met vers sap roodgeverfde handen,
dat we even beestig ons oerinstinct gevolgd hebben.