I was born to be a psychotherapist.
Ontelbare situaties brachten mij van kinds af aan steeds weer in een begeleidende positie. Hoe kon ik langer ontkennen dat dit is wat ik fulltime moest gaan doen? Op een dag kon ik niet langer weerstaan aan diverse manieren waarop mij gevraagd werd psychotherapeute te worden.
Wat als een prof in psychiatrie zegt: "De beste psychiaters zijn mensen zoals jij die mijn cursus niet nodig hebben. Mensen met een natuurlijke gave voor analyse en remediëring"?
Wat als je beste vriendin zegt: "Jij hebt iets te bieden aan mensen dat niemand anders kan bieden. Je bent echt een meerwaarde voor heel wat gezinnen die nu in problemen zitten en die jou nodig hebben." ?
Wat als je collega op het werk zegt:"Hoe doe je dat om elke dag zo gelukkig te zijn? Ik wil ook worden zoals jij."?
Opleidingen en cursussen heb ik ook gevolgd, maar dat heeft van mij geen ervaringsdeskundige gemaakt. De beste leermeester was voor mij het leven zelf, dag in dag uit. En zoals mijn moeder zou zeggen: "Met vallen en opstaan."
Ik kijk ernaar uit u weldra te mogen ontmoeten en deel uit te maken van dat moment waarop u weer nieuwe mogelijkheden ontdekt.