De kennis van de Upadesha omzetten in praktijk blijft voor ieder van ons een dagelijkse uitdaging. Onze spontane reactie op onrechtvaardigheid om ons heen is immers in de emotie terecht te komen, wat schadelijk is voor ons hart. Onberoerd waarnemen helpt je om in de stilte te blijven van je hart.
Mijn persoonlijke mening is dat het gezond is om "af en toe" voor jezelf of voor anderen op te komen als er een aantoonbaar onrecht meespeelt. Er is in de geschiedenis al vaak gestreden en gewonnen niet enkel op basis van een praktische kijk en aanpak, er is ook passie nodig en emoties om belangrijke menswaardige doelen te verdedigen en iets te veranderen in de wereld.
Mensen eraan herinneren dat anderen en jij personen zijn met gevoelens en gedachten en respect vragen voor hoe met jou of anderen om te gaan is ook nodig in onze cultuur. Want anders maken mensen het zich gemakkelijk en kiezen voor hun eigen comfort en goodfeeling zonder rekening met anderen of jou te houden. Vanzelfsprekend uit zichzelf gaan maar weinigen het doen. Ik vind dat dit deel uitmaakt van je eigen karma om mensen (ook jezelf) niet zomaar te laten kwetsen zonder er teminste iets van te zeggen. Wat die andere persoon er dan mee doet... daar heb je geen controle over en dat is die persoon z'n karma. En geeft dat onrust in je leven? Ja, zeker weten! Maar begrenzing en normering van onze cultuur is ook een verantwoordelijkheid die opgenomen moet worden, net zoals de opvoeding van kinderen niet de taak is van een leerkracht maar van zoveel meer mensen. En de wereld staat echt wel af en toe op z'n kop hoor! Criminelen die openbaar verdedigd en gesteund worden door andere criminelen en door vrienden. Het kan allemaal. En de ergste zijn de huis en tuin criminelen die niet op het TV-journaal verschijnen met naam. Gaan we die gewoon maar laten doen alsof vrijheid geen grenzen heeft? Ik niet, ook al geeft me dat dan een weekje slapenloze nachten. Ik laat me de mond niet snoeren, ik maak mijn eigen keuzes vanuit een gevoel van vrijheid en onafhankelijk van de druk van meute om erbij te horen ten koste van mezelf.
Want dat blijft me opvallen. Eentje waarvan openbaar het proces gevolgd wordt op de nieuwskanalen gaan mensen plots wel voor normen en rechtvaardigheid opkomen. Dat is dan ook weer comfortabel zeker? Dit heeft niets meer te maken met opkomen voor rechtvaardigheid, maar met meedoen met de rest of met de winnaar? Wat is het eigenlijk? Ik weet soms niet meer of ik het zielig moet vinden of ermee moet lachen, maar dan verman ik me weer en kies voor mededogen.
Om zelfvertrouwen te hebben en sterk genoeg te zijn om in onze cultuur af te keuren wat onrechtvaardig is en jezelf niet te verliezen is het nodig in je kracht te kunnen staan voor wanneer het nodig is te strijden voor het licht. Dus, zet het merendeel van de tijd dat glas water maar neer 🥰😎 en sta "in stilte" in je kracht en laad je batterijen maar op !!! Want anders begint zelfs een glas water veel te zwaar te wegen, het gewicht wordt niet bepaald door hoeveel het weegt, maar hoelang je het vasthoudt. Voor al die momenten die je echt de moeite waard zijn om het glas kortstondig op te tillen en kom dan op voor onrechtvaardigheid 💪 , voor anderen en jezelf. Zeker als er kinderen in het spel zijn, heb je eigenlijk geen keuze.
Interesse om jezelf door mij te laten empoweren via Holistic Coaching sessies? www.nancybrans.be
#empowercentering