"Kan je hart echt pijn doen van verdriet?", vroeg een jongen mij onlangs. "Het is zo raar, hoe kan dat nu? Ze zeggen dat wel, maar ik had nooit gedacht dat dat echt pijn deed in je hart. Ik dacht dat het bij wijze van spreken was, figuurlijk bedoeld. Maar ik voel echt pijn! Het doet pijn diep in mijn hart..."
En ik antwoordde hem dat als je echt waarlijk van iemand gehouden hebt en op een dag wordt jouw liefde abrupt afgewezen, afgenomen of bedrogen, dan doet dat inderdaad 'echt' pijn in je hart. Het is een pijn waar je alleen over kan meespreken als je hem zelf gevoeld hebt, je kan je die pijn niet voorstellen.
Tot aan die dag stel je je geen vragen bij je liefde, de liefde die je krijgt en geeft is tot dan nog onvoorwaardelijk, moedig en overwint alles. Het is een liefde waar je 100% op vertrouwt, die je vleugels geeft en je voelt een waar geluk diep vanbinnen omdat je denkt nooit meer alleen te zijn. En daarom geef je je er volledig aan over omdat je liever met twee jezelf wil zijn en liefde wil in- en uitademen.
En als dan op een dag de aarde vanonder je voeten wordt geveegd, schrik je zo hard dat het je duizelt. Je kan niet geloven dat die andere persoon plots dingen zegt of doet die je pijn doen en een einde maken aan je leven samen. Alles word je afgenomen; je vertrouwen, je onschuld, je veiligheid, je liefde, je geluk, je toekomstbeeld,... en niets zal nog ooit hetzelfde zijn.
En toch moet je dankbaar zijn, want er zijn ook mensen die nooit deze ware intense liefde zullen leren kennen, koester die tijd dat je vleugels had en vlieg opnieuw ... iets minder onschuldig, iets meer wijzer. Hou van jezelf en je mogelijkheid tot liefde voelen en geven, wees dankbaar en geniet van het leven zoveel je kan.