Single zijn, een bewuste keuze. Happy people die zonder aarzelen een resem voordelen kunnen opsommen waarom deze status hen gelukkig maakt. Versus de mannen en vrouwen die een partner in hun leven nodig hebben om gelukkig te kunnen zijn. Tja, wat moet ik hier nu over besluiten, ik ben er nog lang niet uit. Voorlopig wint het soort van single idee binnen een koppel status om van alle voordelen een graantje mee te pikken. Het probleem is, partners, dat zijn zo van die items die je niet echt kan (uit)kiezen. Het lijkt een chance kwestie...
Dat verlangen naar iemand om tegen aan te leunen, in de zetel, met een glas wijn, achter de TV. Dat argument hoor ik het meeste terugkomen, zijn het dan de typische TV-mensen die iemand missen in hun leven (om tegen aan te leunen)? Een levend kussen met emoties dat jou begrijpt, dat valt in de toekomst misschien nog te programmeren. Maar nee dat willen we niet, neen het moet menselijk blijven. Alleen... is onze verwachting naar de andere toe wel menselijk?
Nu ik er zo over nadenk, die charismatische Qi-singles, dat zijn wel altijd actieve beestjes. Die willen natuurlijk niet in de zetel als kussen dienen en die willen om dezelfde reden ook niet teveel uren voor en na het slapen in bed verliezen. Als ik naar hun enthousiaste succesverhalen luister, dan beschrijven ze me dat je zonder partner iedere seconde bewust (be)leeft zoals je het zelf wil. En dat gaat meestal over wat ze aan het doen zijn of naartoe gaan, niet over hun tijd in de zetel, noch al slapende in bed.
Geen compromissen op reis, de bestemming, het budget, het vervoer, de mensen, de activiteiten, het eten, uur van opstaan/vertrek, het uur van weggaan/slapen... Je kan je aandacht focussen op het hier en nu en volledig één worden met wat je doet en al je zintuigen. Je hoeft niet voor de andere zijn/haar welzijn in te staan, enkel voor jezelf zorgen. Waar ze ook gaan, ze maken gewenste nieuwe contacten en socialiseren naar keuze wel of niet met met iedereen. Het zijn bezige bijtjes die elke dag doen in plaats van uitstellen. En ze maken keuzes die overeen stemmen met wat zij belangrijk vinden in het leven.
Ik vergeet het nooit meer ... ik ging alleen naar een publieke sauna en ik sta samen met anderen te wachten voor de deur van een sauna op de opgietmeester. Meestal is dit een oord voor "koppels only" en riskeer je een negatieve maatschappelijke beoordeling als je daar alleen vertoeft. Dan ben je waarschijnlijk op zoek naar... , toevallig werd ik die dag getuige van een geestdriftig gesprek die mijn zienswijze voorgoed zou veranderen. Een enthousiaste single die over zijn reizen aan het vertellen was en na een spontane deelname aan het gesprek, bleek plots dat ik in een pop-up "single saunagangers-groepje" vertoefde. Nooit zou ik me nog de vrouw voelen die "durfde", plots voelde ik me normaal en fier en totaal in balans met geest en lichaam om alleen naar de sauna te gaan.
Het werd nog straffer, ik kreeg even later die dag zelfs medelijden met al die koppels rondom mij. Die lichaamstaal, die blik in sommigen hun ogen..., soms moest ik mijn lach bedwingen hoe de één achter de andere aanliep, alsof ze vastgeketend zaten aan degene voor hen en meegesleurd werd. Zielig! De onwennige stilte aan de eettafels viel plots op, waarbij ze de andere koppels rondom hen observeerden. Soms vond ik het uitzicht op eentje alleen van de twee pas echt zielig, wachtende op..., die ontevreden uitstraling of zuchtend als de andere wegbleef. De romantiek van samen naar de sauna gaan en de illusie van samen genieten werd voor het eerst doorbroken. Ik kreeg die dag oog voor de minderheid die bewust alleen naar de sauna ging en er trots op was. Geen zielige mensen, maar gelukkige mensen die bewust die keuze maken, wetende dat ze zo meer deugd van het moment zullen hebben. En daarna kreeg ik tal van mails over naar de sauna gaan als kankerpreventie en als wekelijks gezondheidsritueel, niets met romantiek te maken.
Maar mis je dan die lieve woordjes of tedere aanrakingen niet als bewuste single? Ik kan ontzettend genieten van de oprechte warme knuffel en de liefdevolle woorden van mijn moeder, mijn lieve lieve mama. Maar dat is toch niet hetzelfde als die liefdevolle ogen van een partner die je verleiden en lippen die fluisteren: "Liefste, ik hou zoveel van jou?". Een paar armen die je stevig... Om to the point te komen, de passie, de strelingen, de koosnaampjes die je mama jou niet geven kan... kan je die jezelf geven? Of moeten we echt weer zover gaan te zeggen dat, alles wat je van een ander verlangt duidt op een tekort in jezelf? En dat je niet in balans bent... Ik weet het niet meer, die liefde van een mama, ja die kan zeker even waardevol zijn, en hoelang iemand leeft of bij je blijft, dat kan je niet voorspellen.
Vanaf vandaag zou ik tegen mezelf kunnen zeggen 'slaapwel lieveling', 'goeiemorgen lieve schat', 'komaan liefje', kapper Davy noemt me al 'meid' dus dat is al meegenomen. Mezelf knuffelen? Mmmm beetje vreemd, maar niet onmogelijk. Een masseur misschien! Sex: one-nightstands? Minder vanzelfsprekend, blijft iedere keer veel moeite en inzet, maar misschien wel spannender en meer voldoening na de victorie? Misschien komt dit jagen dichter in de buurt van ons oerinstinct versus het overtollige vlees dat in de ijskast ligt te wachten?
To koppel or not to koppel, that is the question? Moeilijk, moeilijk!
Een stukje single blijven in een koppel, of koppelen als single, dat laatste klinkt maar raar. Is een deelverzameling mogelijk? Of kan je beter all the way voor één van beide formules gaan?
En dan ga ik er nog vanuit dat je een keuze hebt!!?? Ben ik toch wel één belangrijk detail vergeten zeker! Een partner willen is in theorie niet moeilijk. Maar de liefde laat zich niet dwingen hè. Je kan niet bewust iemand uitkiezen om een koppel te worden in het leven. Nu moet ik plots terug aan mijn dochter in de lagere school denken. Zij kwam naar huis niet zeggende "ik heb een lief of die heeft een lief", zij zei altijd "ik ben een koppel of die zijn een koppel". En ik wou haar toen verbeteren, en ik zei haar dat ze het op een foute manier uitdrukte. En misschien, heel misschien was zij het die het .... had zij het al die tijd al bij het ware eind.... je bent een koppel of je bent geen koppel. Of je bent alleen. Alleen..., dat hoeft dus nog niet zo'n slechte situatie / keuze te zijn.... dat is ook best een mooie keuze.