De zomeravond valt, rood geel oranje kleurt het mannelijk element doorheen de oude wijze takken van de boerenhaag. De zon zakt vermoeid maar voldaan neder in haar bedje achter de ontluikende gewassen van het veld. Haar energie van warmte en licht straalde de hele dag over ons heen en moedigde ons dapper aan iedere seconde voluit te gaan. En zelfs nu de duisternis haar plaats vastberaden inneemt, sprankelt er nog een straaltje romantiek neder op moeder en dochter tezamen.

Hoe schoon…Ik ben zo fier op mijn eigen woorden, dat ik het zelf zou willen geloven. Maar het is de waarheid niet. De foto die ik zonet beschreef, gaat over een klein geitje dat op een vieze stinkende rottende mesthoop staat. En de volwassen geit is niet haar moeder, maar de baas van alle vrouwelijke geiten. Zij is boos op het geitje en wil haar dat duidelijk maken, maar het kleintje is slim en gaat bovenop de mesthoop staan, zodat ze groter is. Daar wilt de volwassen geit niet op gaan… en geraakt niet tot bij het kleintje om haar op haar donder te geven. De waarheid is ook dat het helemaal geen prachtige zomeravond is, maar dat ik het geluk had nog eens een zon te zien. Het regent al weken en weken, het is een verschrikkelijke depressieve modderzooi, die zelfs mij al begint te irriteren.

En allemaal omdat ik me besef dat een mens naar foto’s, maar ook naar situaties, zichzelf en andere mensen kan kijken zoals hij of zij het zelf kiest.

Zo vind je dat goeie vrienden je de waarheid zeggen, tot wanneer je de boodschap niet aankan en het voor jou een aanval wordt. Dan is het geen goeie raad meer van vrienden, dan veranderen diezelfde woorden in kritiek en zijn het bemoeials die hun mening voor zich moeten houden als je er niet naar gevraagd hebt. Je eigen goede raad die je tot hen richt, blijf je goed bedoeld advies vinden die je respectvol in hun face smakt.

De maat medium van een bepaald merk geeft een boost aan zelfvertrouwen tot je de online BMI calculator raadpleegt, die je instant down to earth als een worm naar de vernietigende interpretatie van de uitkomst laat staren. En plots zie je datzelfde lijf en je resterende vetbandjes terug door een ander daglicht.

Je bedriegt iemand en vertelt het niet, omdat je die persoon niet nodeloos van streek wilt maken en met de gevoelens van die persoon rekening wilt houden. Maar als iemand jou de waarheid verzwijgt, dan kan jij die persoon niet langer vertrouwen.

Mensen zeggen je dat je best een mooie stem hebt als je zingt. Maar als je het initiatief neemt om vooraan in een micro liedjes te gaan zingen… vragen mensen zich af hoe je het in je hoofd haalt om te denken dat je goed genoeg bent. Dus denken we dat het inbeelding was en we toch niet kunnen zingen.

We zeggen dat we geen zelfvertrouwen hebben, maar vastberaden kijken we toch naar de wereld rondom ons en naar onszelf zoals wij het kiezen. Keer op keer vormen we meningen en beelden, dat is onze aard om ons “zijn” te vatten en mee om te gaan. Koppig en overtuigd van ons gelijk houden we ons vast aan iets dat helemaal niet vaststaat. Want iemand anders, die kan er helemaal iets anders van maken…

En toch moet je een eigen wereld creëren, door op jouw manier naar dingen te kijken en ze te interpreteren. Met de bagage en de mogelijkheden die jij hebt om ernaar te kijken. Je kan moeilijk in het “niets” leven. Het slechte nieuws is dat we af en toe kunnen schrikken omdat wat we dachten wat de waarheid was, helemaal kan verdwijnen als sneeuw voor de zon. Het leuke nieuws is dat we onze wereld een beetje kunnen gaan voorstellen zoals we hem graag zouden willen. En het straffe is, dat die soms waarheid wordt. Toveren voor beginners… veel plezier!